We moesten heel vroeg op, rond half zeven. We hadden niet goed geslapen en we moesten in Irkutsk uit de trein waar het 32 vroor. Maar we hadden allebei echt zin om uit de trein te gaan na drie dagen. Effe iets anders dan die warme coupe. Vooral in de nacht was het warm. In de coupe was het 24 graden maar er stond nog steeds een dikke laag ijs op het kozijn. Als Joris lag te slapen vroren zijn haren aan het raam vast en droogde zijn ogen uit van de verwarming die onder het raam stond. Maar gelukkig konden we de trein nu verlaten. Buiten waren de bovenleidingen en bomen bevroren van de ijzige kou. Toen we uitstapte kwamen we Leonard en een dame met een bordje tiara tours tegen. Voor het station stond een mooi busje op ons te wachten waar we instapten. Nu moesten we één uur rijden naar Listvianka waar het 40 graden vroor. Onderweg kregen info. over de home stay en sleehondentocht. Even ter info. tijdverschil is nu 8 uur met Nederland. Aangekomen in de home stay kregen we een heerlijk ontbijt en was het verblijf echt goed. Vanuit onze kamer keken we zo het bevroren Baikalmeer op. Het grootse zoetwatermeer ter wereld waar de enigste zoetwater zeehonden zwemen met een aantal van 100.000. Eenmaal een beetje onze spullen uitgepakt te hebben en ons nog beter hadden beschermt tegen de kou gingen we een stuk lopen. Onze wimpers bevroren meteen maar verder hadden we het goed warm. Nadat we een stuk gewandeld hadden gingen we de sledehonden tocht doen. Bij het aankomen hoorde we de 45 husky's al blaffen. We kregen een extra pak aan en instructies voor dat we op de slee mochten stappen. Een van de instructeurs ging voor op de slee zitten en één van ons mocht achterop staan. Om ste beurt ging een slee met 7 honden weg. We deden een grote ronde waarbij de honden snel over smalle paden heen renden, in de bochten moest je op één been leunen en ook de slee dezelfde kant op duwen. Dit was erg spectaculair maar uiteindelijk wel wat kort van duur. Want je was uiteindelijk toch weer snel bij het begin. Maar we hadden alle drie wel een kick ervan gekregen. Bij de home stay gingen we op de tocht proosten met Wodka. Daarna liepen we een stuk het bevroren meer op en zagen enorme ijspegels aan de kade hangen. Ook liepen we wat verder het ijs op en kwamen echt super gladde stukken ijs tegen. Toen hoorde we op eens gekraak, we schrokken en rende maar de kant. We zagen later een sneeuwscoeter en autobanden op her ijs wat ons gerust stelde. We liepen zo een heel eind en kwamen onderweg gaten tegen waar in gevist was waarschijnlijk. Ook scheuren in het ijs die weer dicht gevroren waren en opgekruid ijs kwamen we tegen. Aan het einde gingen we weer het land op want verderop stroomde een rivier het Baikal meer uit. Het feit dat een rivier een meer uitstroomt is uniek. Vanuit de rivier liepen we weer terug naar onze home stay en kochten een biertje en wat water in bij een klein supermarktje. We dronken in de home stay ons biertje en genoten van de zonsondergang. Daarna gingen we eten bij een restaurant waar we eerder op de dag Russische bieten soep gegeten hadden. Nu ging Joris de Omul proberen, een vis die uit het Bailkal meer komt. Dave wilde liever iets van vlees en gewone salade. In het restaurant hadden we het over de vergelijkingen van landen. Ook vinden we de oudere Russen nogal nors en willen niet echt helpen of ze willen er geld voor. De jongere Russen daarin tegen zijn vriendelijk en behulpzaam. Na het eten gingen we terug naar de Home stay en sliepen bijna meteen. Heerlijk in een groter bed en niet de hele tijd het heen en weer geschok van de trein.