Op de kamer deur werd geklopt en gezegd dat het ontbijt klaar stond. We kregen pannenkoeken met jam en brood met kaas. Daarna moesten we onze spullen weer inpakken omdat we om 10 uur werden opgehaald door een busje. In het busje verwelkomde ons een aardige vrouw die zich voorstelde als gids. Tijdens de rit naar een museum vertelde ze veel over de omgeving en konden we veel vragen stellen waar ze antwoord op wist te geven. Ze vertelde over het uitzicht van het Baikalmeer. Het meer is 40 km breed en de bergen aan de overkant zijn 3000meter hoog. In de zomer blijft erg sneeuw op die bergen liggen en kan het in Listvianka 35 graden worden. Verder is het meer 1 km diep en is het zomers druk met toerisme, wat we ons niet voor konden stellen nu. We kwamen aan bij het museum waar we verschillende houten huis architectuur kregen te zien. Het was een erg interessante rondleiding maar op een gegeven moment kregen Dave en Joris erg koude tenen. We gingen uiteindelijk de bus weer in waar het lekker warm was. In Irkutsk kwamen we in ons appartement te recht dat er erg mooi uit zag. We kwamen alleen in de badkamer half dode kakkerlakken tegen. We verkenden de boel verder en gingen toen Irkutsk verkennen met Leonard. Leonard vertelde dat hij bij een oud vrouwtje sliep waar het huis helemaal vol stond met spullen. Joris zei, wat hij al eerder zei, dat de oudere Russen verzamelaars zijn. Dat bleek nu bevestigt. We liepen Irkutsk in en zagen mooi dames passeren. Veel studenten heeft Irkutsk, van de 600.000 inwoners zijn er 100.000 student. In de stad zagen we ook Mongolen en Chinezen waar we aan merkten dat we nu echt aan de oost kant van Rusland waren. We aten nog ergens wat en liepen nog een beetje in Irkutsk rond. Het is niet zo'n grote binnenstad. We gingen terug naar ons appartement en gingen op relaxed mode. Dronken met Leonard nog een biertje en namen toen definitief afscheid van hem. Onze wegen scheidde weer, hij moest 's ochtends om 7 uur de trein naar Vladivostok hebben en wij om 5 uur naar Ulaan Bator.