Een reis van 12 uur die om acht uur s'avonds begon. We stapte in de bus en konden uit twee gangpaden kiezen. De stapelbedden in de bus stonden in de lengte richting tegen de ramen aan en één rij
stapelbedden stond in het midden van de bus. Wij hadden allebei een bed onder, één bij het raam en één in het midden. We lagen redelijk voor aan in de bus dus konden de weg goed zien. In de bus zaten
verschillende Chinezen, van jong tot oud en van hakken tot pantoffels. Iedereen zocht zijn bed op en ging liggen. De bus ging rijden toen de nacht inviel. In de bus ging het licht ook uit zodat
iedereen rustig kon gaan slapen. Maar helaas was dat bij ons in iedere geval niet zo. De bus reed als een gek over de weg. Vrachtwagens en andere bussen werden ingehaald op rechte stukken maar ook
bij bochten. We zagen steeds twee koplampen op de bus afkomen en hoopte maar steeds dat het passeren goed ging. Op een gegeven moment werd de weg onverhard met hopen zand en rotsblokken op de weg.
Bij een bocht moest de bus een vrachtwagen passeren maar de bus moest steeds meer richting het dal rijden om er langs te kunnen uiteindelijk zelfs achteruit en na nog wat gekeer eindelijk erlangs.
Joris viel ondanks dit onaangename rijgedrag toch in slaap. Dave bleef nog wakker er zag onderweg alleen maar onverharde wegen langs de zijkant van de bus voorbij komen. De bus reed langs een
bosbrand en kwam pas rond half één op de snelweg terecht. We sliepen uiteindelijk wel redelijk goed en werden rond zeven uur wakker. Één uurtje later kwamen we aan in Kunming en stapte we in een taxi
naar het hostel waar we eerder al gezeten hadden. De lucht met beduidend meer zuurstof gaf ons weer meer energie.
Reacties
Reacties
Theo
21 mrt. 2012, 12:46
Er zijn dus toch nog mensen op deze wereldbol die asocialer rijden dan ik :)
Eej gasten, doe die monniken de groeten van mij als je ze weer ziet en veel plezier man!
Goed bezig met zoveel verhalen typen, elke keer leuk om ze weer te lezen!
Theo
paps
24 mrt. 2012, 10:00
Wat een busreis door de bergen! En dan nog wel een nachtelijke busreis! Na zo'n reis voel je jezelf als een rolmops. Een groot verschil met de hoge snelheidstrein. Wat een beelden oproepende taal: met hakken en pantoffels. Schitterend. Met plezier lees ik jullie reisverhalen. Magnifieke foto's van de voettocht door die hoogvlakte en..........laagvlakte. Lijkt me geweldig in die reusachtige, ongenaakbare natuur. Daar, voor het oprapen. Jullie keren terug in de lente en de lente hier staat op uitbarsten. Groetjes, paps.