De laatste stad van China genaamd Nanning was wederom weer een miljoenen stad waar ons hostel in een van de nieuwbouw torens zat. Het was een nieuw en rustig hostel waar weer veel Chinezen zaten. Wederom kregen we weer ei bij het ontbijt, waar we nu echt genoeg van hadden. Maar met Hanoi als vooruitzicht konden we een ei nog wel verdragen. Het busstation zat vlakbij het hostel waar we dan eindelijk het busticket naar Vietnam konden halen. De bus ging de volgende dag om half tien dan eindelijk richting Vietnam. Toen we in de bus zaten en de snelweg op reden begon het super hard te regenen. Het regende zo hard dat het water langs alle kanten de bus in stroomde. Wij kregen achterin een plaats omdat het gangpad voor in de bus helemaal blank stond. Na 3 uur stopte de bus bij een eet tent waar Chinezen op ons af kwamen om geld te wisselen. We ruilden onze laatste yeng in voor de dong. We kregen 4 ton aan dong!!! We kregen eten en konden daarna weer de bus in om vervolgens bij de grensovergang er weer uit te stapten. Daar moesten we in een kleine shuttle plaats nemen die ons naar de security check en douane bracht. De stempel met uit check datum werd in onze paspoorten gezet wat betekend dat we officieel China uit zijn. Nu moesten we met onze tassen een stukje lopen om bij de Vietnamese Douane te komen. Via een verroeste slagboom kwamen we bij de douane waar we welkom werden geheten. Het viel ons meteen op dat de mensen veel vriendelijker zijn en dat de gebouwen een stuk ouder eruit zien. De Security check was een scan apparaat uit de jaren tachtig waar niemand bij stond om te kijken of je je tas er wel doorheen zou halen. Verderop konden we weer een shuttle instappen die ons naar de bus richting Hanoi bracht. We passeerde nog een check waar een mannetje in een klein huisje met bananenbomen erachter onze paspoorten bekeek. Eenmaal in de bus hadden we geen stoelnummer meer, dus konden gaan zitten waar we wilden. Nou ja, waar er nog plek was. De bus zat vol met mensen, achterin was nog plek bij twee westerse gasten. Dit ware twee vage pipoos die vertelde dat ze in het hostel waren beroofd van hun geld. Ze dachten zelfs even dat wij misschien hun geld hadden gestolen. Toen hebben we ze even duidelijk laten weten dat wij niet zoveel geld hadden. De bus reed verder en het beeld van het landschap was vooral rijstveld met waterbuffels. Er kwamen steeds meer scooters op de weg rijden die kriskras over de weg manoeuvreerde. Na een uurtje kwamen in Hanoi aan. Hier zagen we weinig auto's en heel veel scooters. De bus stopte ergens naast de weg waar we uit konden stappen om vervolgens een taxi naar het hostel te pakken. Het hostel waar we kwamen was enorm groot. We zagen alleen maar westerlingen waar we aan moesten wennen. Ook toen we even een rondje gingen lopen moesten echt wennen aan de enorme drukte. Ons viel meteen om dat de Vietnamezen veel mee modebewuste kleding dragen dan de Chinezen en dat er veel meer macho's op scooters rijden. Kleding merken zoals Lacoste, Tommy Hilfiger, Burberry, Calvin Klein etc. zagen we voor 4 euro in de winkels liggen. We liepen door straten waar alleen maar schoenen worden verkocht. Bij een meer met park eromheen aangekomen konden we zitten en alles op ons in laten werken. Terug in het hostel zat iedereen al aan het bier om vervolgens het nachtleven van Hanoi in te gaan. We merken meteen dat we in het party hostel van Hanoi zaten. Een totaal andere wereld als in de hostels van China. Een nieuwe fase van de reis is begonnen. Nu eerst twee weken relaxen voor Dave in Hanoi. Joris vliegt voor twee weken terug naar Nederland om bij de geweldige prestatie van Mehrnaz te zijn, haar Master uitreiking!!! Ook neemt Joris kleding mee die we in het warme weer niet meer nodig hebben. Tevens zijn er 16GB aan foto's geschoten die veilig thuis gebracht kunnen worden. Mehrnaz en Joris vliegen vervolgens op 21 april naar Hanoi om samen met de Dave door Zuid-oost Azië te gaan reizen. Tot over twee weken!