Hue Een stad waar niet zo denderend veel te beleven is. Het enigste indrukwekkende was het oude centrum waar olifanten liepen. De omgeving van Hue is daarentegen erg mooi. We hebben het gebied verkent met een aardige Vietnamese opa. Ik achter op z'n geliefde motor, Joris en Mehrnaz op de scooter. We hebben een mooi rit gemaakt en veel pagodes/tombes gezien. Die tombes zijn echt bizar! Met name als je je realiseert dat er mensen dood zijn gegaan bij het maken van z'n tombe (grafmonument, ter grote van meerdere voetbalvelden). 'Wie een kuil graaft voor een ander, valt er zelf in'. De opa beviel ons der mate goed. Dat we de busticket hebben verscheurt en op de tweewielers naar Châm Island zijn gegaan. Een erg mooie rit. Volgens 'Top Gear' een van de mooiste wegen door Vietnam. Met de wind door de haren reden we door schitterend landschap. Onderweg stopten we om verkoeling te zoeken, in de vorm van stranden en een waterspring. De temperatuur is, sinds we in Vietnam zijn, overdag niet meer onder de 35 graden geweest. Châm Island Mijn mooiste ervaring tot nu toe! Via internet hebben we contact kunnen leggen met Paul. Ik kan een heel verhaal over die man schrijven maar komt er op neer dat het een vegan is en in aanraking is gekomen met de eilandbewoners. Na een bootrit van 2 uur kom je aan bij het eiland. Het eiland is ongeveer net zo groot alsTexel. Er wonen 160 families, komt neer op 500 inwoners. Alles draait om vissen, zowel man en vrouw zijn dag in dag uit bezig om zoveel mogelijk vis binnen te halen. Ieder van ons kreeg een gezin toegewezen. Ik kreeg vader; Luc en moeder; Nam. De kinderen woonden niet op het eiland, dochter (19) was monk (vrouwenpagode) en zoon (20) woonde in Hoi An. Het communiceren bestond uit gebarentaal en gebrekkig Engels. Maar al snel voelde ik me thuis, kreeg klap op m'n kont van Nam en Luc liep stoer met un willem-2 pet op z'n kop. Om een beetje feeling te krijgen over de situatie. Zie het als een luxere variant van het programma 'groeten uit de rimboe'. Op het eiland heerst een hele relaxte  sfeer. Ons kent ons, iedereen kende iedereen. Volgens Luc hoefde ik me nergens zorgen om te maken, de enigste 'politieagent' op het eiland was zijn broer. De dreiging kwam vanuit het leger. Deze waren aan de andere kant van het eiland bezig met 'geheimzinnige dingen'. God mocht weten wat zich daar allemaal afspeelde. Maar de eilandbewoners hebben zich er bij neergelegd, ze hebben immers geen andere keus. De twee dagen dat we ons eilandbewoners mochten noemen zijn voorbij gevlogen. Zo heb ik voor het eerst gesnorkeld. Ik weet niet of er iets bestaat als snorkelangst. Ik ben helemaal de controle kwijt als ik me in de grote oceaan bevindt. Kijk om de minuut achter me, kan nergens staan, adem zwaar, etc. Kortom een drama! S'avonds ben ik ook gaan vissen met m'n gastgezin. Haha, scheet zeven kleuren stront. In het donker op een te klein houten boot, drie meter hoge golven te lijf gaan. En dat allemaal voor een visje! Voor de rest hebben we veel gezwommen in een lege oceaan. Om vervolgens in een hangmat te ploffen en te dollen met de eilandbewoners. Echt een top ervaring! Hoi an Een authentiek dorpje, zeg maar het Volendam van Vietnam. Vraag me niet waarom maar naast de visserij staat het dorpje bekend om de vele 'pakkenmakers'. Veel backpackers komen hier om een pak op maat te laten maken. Ik heb het pak achterwege gelaten en godzijdank gekozen voor Châm Island. Na een dag heb je ut wel gezien hier. Nha trang Een bekende badplaats in Vietnam. We hebben dan ook alleen maar aan het strand gelegen. Hadden we ook wel nodig! Onbedoeld racen we door Vietnam en reizen we erg veel. Voor de rest zijn Joris en ik naar een waterpark gegaan; Vinpearl. Via een kabelbaan kom je op het eiland en ben je in het park. We hadden precies genoeg tijd om alle glijbanen af te gaan. Als twee dol dwaze kinderen hebben door het park gehinkeld. Da lat Kort samengevat; viel beetje tegen.