De grootste stad in het zuiden van Vietnam. Ons hostel was in een piep klein steegje midden in het centrum waar we zo in de woonkamers van de Vietnamezen kon kijken. In de steegjes rond het hostel was het altijd niet normaal druk. Plastic stoeltjes bij een rijdende keuken waar noodle gegeten werd en waar scooters dan voorbij reden was een normaal beeld. Maar de Vietnamezen hebben we op meerdere manieren leren kennen. Op de markt werden we tegengehouden door verkoopsters die ons t-shirts, broeken en allerlei souvenirs wilde aansmeren. Wij maakten er een spelletje van om zoveel mogelijk af te dingen en dan uiteindelijk niet te kopen. En dan had je die gezichten moeten zien, we hebben het gefilmd. 's Avonds hebben we lekker op het terras gezeten. Nou ja, plastic stoeltjes en dan kinderformaat. Iedereen zat langs de weg te chillen maar als de politie langs kwam moesten de mensen die op straat zaten snel opschuiven. Want de straat moest vrij gehouden worden voor verkeer. De historie die Vietnam met zich mee draagt is in Saigon nog duidelijk zien. Wij zijn naar het oorlogsmuseum en de Cu Chi tunnels geweest waar we veel gezien hebben. Wat er in die 17 jaar oorlog allemaal gebeurd is, is echt niet normaal vreselijk. Een veteraan die nu gids is kon er vurig over vertellen en maakte veel indruk op ons. Dave en Joris hebben nog met een Carbine geschoten om het gevoel van de oorlog te mogen proeven. Niet normaal hoe hard het geluid van één schot al is. We zijn ook nog door de tunnels gekropen wat nogal heftig was toen er geen licht meer was. Je ziet echt niets meer. Kortom, Saigon was weer een geweldige ervaring.